ไม่นานก็ได้ยินพยาบาลเรียกชื่อ นับหนึ่งจึงเดินไปรับหลอดใส่เลือด จากนั้นก็พาคาร์เตอร์ไปยังจุดเจาะเลือดที่อยู่อีกแผนก ขณะนั่งรอพยาบาลจัดเตรียมเข็มที่หน้าห้อง นับหนึ่งก็เห็นคาร์เตอร์นั่งยุกยิกและเขย่าขาไม่หยุด คล้ายกับกำลังตื่นเต้น คนตัวเล็กจึงถามตรง ๆ
“นายกลัวเหรอ?”
“กลัวอะไร ไม่ได้กลัว”
“ก็ดี เพราะเข็มใหญ่มาก” อาการออกขนาดนั้นแต่ก็ยังเลือกโกหก ทำเอาเธอหมั่นไส้ไม่น้อยจึงพูดออกไปเช่นนั้น และไม่ได้เพียงแค่ขู่ทว่าเข็มเจาะเลือดนั้นใหญ่อย่างที่บอกจริง ๆ
ส่วนคาร์เตอร์ได้ยินเช่นนั้นก็หันมองหน้านับหนึ่งตาเขียวแล้วพูดบ่น
“เธอนี่แม่ง!” จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะได้ยินพยาบาลเอ่ยเรียกพอดี
“คุณคาร์เตอร์เชิญเจาะเลือดค่ะ”
คาร์เตอร์จึงละสายตาจากพยาบาลมองหน้านับหนึ่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเจาะเลือด แล้วนั่งลงยังเก้าอี้ มองอุปกรณ์เจาะเลือดด้วยหัวใจเต้นสั่นระรัว แม้จะไม่ได้หวาดกลัวแต่ก็อดตื่นเต้
