หลังจากคาร์เตอร์ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่าง ชนิตราเห็นลูกชายตัวเองสวมใส่ชุดนอนผมเผ้ายังไม่แห้ง เดินล้วงกระเป๋ากางเกงลงบันไดก็งุนงงไม่น้อยเมื่อวันนี้คาร์เตอร์ไม่ออกไปดื่มกับเพื่อน ๆ จึงเอ่ยถามลูกชาย
“วันนี้ไม่ออกไปข้างนอกเหรอเตอร์”
“ไม่ ผมขี้เกียจ” คาร์เตอร์เอ่ยบอกคนเป็นแม่ ทว่าดวงตากลับมองยังนับหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะอาหาร ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างแม่ของตนซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนับหนึ่ง
“แล้วกินข้าวไหม?”
“มานั่งขนาดนี้แล้วก็กินสิแม่” ชนิตราได้ยินเช่นนั้นก็มองหาป้าศรีและเอื้อง เมื่อไม่เห็นทั้งสองก็เตรียมเอ่ยเรียก เพื่อมาตักข้าวให้ลูกชายของเธอ ทว่านับหนึ่งเห็นโถข้าวอยู่ใกล้เธอจึงพูดขึ้นก่อน
“เดี๋ยวหนูตักให้ค่ะ” สิ้นเสียงเล็กนับหนึ่งก็เดินเข้าไปในครัวเห็นป้าศรีและเอื้องกำลังนั่งกินข้าวอยู่เธอจึงส่งยิ้มให้
“มาเอาอะไรเหรอหนึ่ง”
“จานน่ะพี่เอื้อง”
“จานไม่พอเหรอ?” ป้าศรีเอ่ยถามด้วยใบหน้าง
