วันต่อมา
-ประเทศไทย-
"เดี๋ยวพี่สายฟ้าส่งไอที่หน้าโรงบาลเลยก็ได้นะคะ"
"ทำไม?"
ฉันหันมองพี่สายฟ้าที่กำลังนั่งเท้าคางมองฉันขณะที่มืออีกข้างของเขาก็จับมือฉันไว้หลวมๆ ฉันยิ้มให้และส่ายหน้าไปมา
"ไม่มีอะไรค่ะไอแค่กลัวว่าพี่จะรีบไปประชุมต่อ เดี๋ยวไอไปหาแม่เสร็จแล้วจะรีบกลับนะ"
พี่สายฟ้ามองฉันอีกนานนับนาทีและหันมองพี่พงษ์ที่กำลังขับรถอยู่
"เดี๋ยวแวะซื้อผลไม้หน่อยนะพี่"
"ครับ"
"พี่สายฟ้าหิวหรอคะ?"
"ไปหาแม่หลังจากหนีเธอเที่ยวก็ควรมีของติดไม้ติดมือไปขอโทษหน่อยสิ"
"ฮ่าๆ แม่ไม่ด่าไอหรอกน่าแต่ตีน่ะอาจใช่"
"หึ"
ฉันยิ้มกว้างและซบลงที่แขนพี่สายฟ้าขณะที่ตาก็มองมือเราที่กำลังประสานจับมือกันไว้อยู่อย่างเขินๆ ฉันมองแหวนเพชรที่นิื้วนางข้างซ้ายของตัวเองพลางคิดถึงตอนที่เขาเอามันมาสวมให้ฉันเมื่อคืนนี้ก่อนเราบินกลับ...หลังจากที่พี่สายฟ้าพูดเรื่องของเราในอดีตให้ฉันฟังฉันตกใจมากจนนอนไม่หลับ มันทั้วคิดมาก
