“เชิญร้องให้คอแตกไปเลย ฉันไม่เปิดซะอย่าง แล้วคุณจะทำไม” แม่สาวขาโหดงึมงำอยู่คนเดียวพลางย่นจมูกท้าทายให้กับประตู แล้วเบือนหน้างามกลับมาจ้องจอโทรทัศน์อย่างตั้งอกตั้งใจดังเดิม
อึดใจต่อมาการเคลื่อนไหวที่อยู่ภายนอกประตูก็เงียบเสียงลง ทวิชาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะคิดว่าคนบ้าอำนาจคงจะพาลูกน้องล่าถอยกลับไปแล้ว ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอหวั่นใจกับความบ้าบิ่นของเขาอยู่ไม่น้อย หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ๆ เพื่อรอดูลาดเลาว่าเขาจะไปจริงๆ หรือไม่ เมื่อแน่ใจก็หยิบรีโมทขึ้นมากดปิดโทรทัศน์ ก่อนจะพยุงกายลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อพาลูกไปเข้านอน
“นี่จะไม่ยอมเปิดดีๆ ใช่ไหมฮะทวิชา” ไม่นานเสียงแผดลั่นก็ดังขึ้นอีกครา ทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวเข้าห้องนอนที่อยู่อีกฟากถึงกับหยุดชะงัก หญิงสาวเดินลิ่วมายังประตูด้วยความฉุนเฉียว
“มาทางไหน ก็กลับไปทางนั้นเลยไป๊!” หลังจากมาหยุดเท้าสะเอวเข่นเขี้ยวให้คนเจ้าอารมณ์ที่กำลังตะโกนปาวๆอย
