“มึงหลอกกูหรือเปล่าวะ ไอ้หน้าอ่อน” ถามพลางยกปลายกระบอกปืนในมือขึ้นมาตบแก้มสากของคนที่กำลังยืนตัวสั่นงันงก เหมือนเป็นการข่มขู่อยู่นัยๆ ว่าหากอีกฝ่ายคิดจะโกหกไม่แคล้วจะได้กินลูกปืน
“จริงๆ นะครับพี่ โน่นไงครับ” พยักหน้าเร็วๆ มีแววแตกตื่นตกใจ พลางชี้นิ้วไปยังชายฉกรรจ์ร่างยักษ์นับสิบชีวิต ซึ่งนั่นก็คือลูกน้องมือดีที่ฟรานเชเซียสส่งมาคุ้มครองทวิชานั่นเอง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาสะกดรอยตามสารวัตรสาวขาโหดในระหว่างออกปฏิบัติหน้าที่
“เฮ้ย…เวรแล้วไหมล่ะมึง!” ลูกน้องปลายแถวของเอเย่นต์ค้ายารายใหญ่อุทานเสียงดัง เหงื่อแตกพลั่กท่วมใบหน้าอวบอูม แต่ก็ไม่สามารถหนีพ้นน้ำมือของชายร่างยักษ์ที่ได้รับการฝึกฝนฝืมือมาเป็นอย่างดี ที่สุดมันก็ต้องนอนสลบเหมือดไม่ต่างจากเพื่อนของมันอีกนับสิบชีวิต
เมื่อได้ยินเสียงไซเรนจากรถตำรวจ ทวิชาจึงออกมาจากที่ซ่อนตัว เห็นลูกน้องพากันมุงดูอะไรสักอย่าง ก็รีบก้าวยาวๆ เข้าไป
