“ทวิชา!” การเล่นแง่ในแบบยียวนกวนประสาทของแม่สาวจอมพยศทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้า ไฟโทสะแล่นมาเป็นริ้วๆ หากไม่เกรงว่าจะกระทบกระเทือนไปถึงลูกน้อย ฟรานเชเซียสจะจับแม่คุณมาเขย่าให้หัวสั่นหัวคลอน ไม่ก็ฟาดก้นงอนงามกำราบให้ละพยศสักทีสองที เจ้าพ่อคลังแสงแผดเสียงตวาดลั่นจนร่างอวบอิ่มสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองพลั้งทำอะไรออกไปให้อีกฝ่ายเห็น ทวิชาก็รีบกระแอมแล้วกลับมาสำรวมกิริยาดังเดิม
“ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉันบ่อยนักหรอก ฉันจำชื่อตัวเองได้” สูดลมหายใจเหมือนเรียกกำลังใจ ก่อนจะเอ่ยปากโต้กลับไปเสียงแข็งพอกัน และนั่นก็ทำให้เขากัดฟันกรอดด้วยความโมโหจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง กรามแกร่งที่ประดับอยู่บนซีกหน้าคมกระตุกยิกๆ
“ดี อวดดีเข้าไป ด่าผัวเก่งแบบนี้แหละ ผมชอบ…” ชายหนุ่มแสยะยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก ท้ายคำพูดจงใจลากเสียงยาวขู่ขวัญ ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง เขาก็ต้องสวมบทโหดอย่างนี้แหละ มันถึงจะเหมาะกับคนดื้อด้านอย่าง
