“งามหน้านักนะ ห่างจากอกผัวไม่กี่วัน ทำเป็นระริกระรี้ซบอกคนอื่น” ฟรานเชเซียสออกแรงรั้งข้อศอกน้อยให้เซถลาตามมาจนถึงมุมที่ปลอดคน ก่อนจะก้มลงด่าทอด้วยถ้อยคำรุนแรงชนิดที่หญิงสาวหน้าชาเหมือนโดนตบฉาดใหญ่ แม่สาวขาโหดสูดลมหายใจระงับอารมณ์ที่กำลังโหมกระพือไต่ระดับขึ้นมาเรื่อยๆ อย่างสุดความสามารถ
“อ๋อ…ขอโทษทีเถอะ ที่คุณกล่าวหาฉันเห็นทีมันจะผิดถนัด เพราะฉันยังไม่มีผัว และถ้าจะมีก็ไม่คิดจะมีผัวเป็นนักเลงอย่างคุณซะด้วยสิ” สวนกลับเสียงลอดไรฟัน พยายามระแวดระวังไม่ให้บทสนทนาของตนกับเขาไปเข้าหูคนอื่นจนเกิดความอับอายขายขี้หน้า
“กล้าดียังไง ถึงปฏิเสธฉันฮะ!” ชายหนุ่มคำรามเสียงเกรี้ยวกราดอยู่เหนือศีรษะน้อย เรือนกายทระนงองอาจที่ยืนค้ำหัวทำให้ทวิชาดูตัวเล็กลงไปถนัดตา
“ก็ไม่ได้กล้าดียังไง แต่ฉันสะอิดสะเอียนคุณ จนทนไม่ไหวก็แค่นั้น” ไหล่น้อยไหวเบาๆ อย่างไม่นึกยี่หระ ยังเจ็บใจไม่หายที่เขามีข่าวคราวกับผู้หญิงคนอื่น
