“ไม่หรอก ยังไม่พอฉันต้องการอีกอย่างหนึ่ง” คินพูดขึ้นพร้อมกับเก็บเอกสารเข้าซองและส่งคืนให้คีตา
“มันคืออะไร” ฉันหันขวับไปถามคินอย่างอยากรู้ทันที
“ไม่รู้เหมือนกัน ยังนึกไม่ออก” คินทำหน้าแบบว่าไม่รู้จริง ๆ ใสซื่อสุด ๆ
“แค่ไอ้แผนซ้อนแผนซ้อนแผนนี่ยังนึกออกเลย มีเหรอที่นายจะไม่รู้”
“ก็นึกไม่ออกจริง ๆ นี่” คินยังคงทำหน้าไม่รู้เหมือนเดิม วางแผนต้มฉันจนเปื่อยยังกล้าพูดอีกว่าไม่รู้
“ไอ้คีตา!”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เคล้นคอถามคินอีกครั้ง เสียงของควีนก็ดังลั่นร้านอาหาร พร้อมกับร่างบางของควีนเดินเข้ามาประชิดโต๊ะเราอย่างรวดเร็วและยื่นเอกสารใส่หน้าคีตา
“กูเซ็นเอกสารให้จัดงานประมูลเรือยอร์ชที่เกาะตอนไหน ฮะ!” คีตารับเอกสารจากมือควีนมาดู
“กูเซ็นเอง”
“กูว่าแล้ว ว่าต้องเป็นมึงจริง ๆ ด้วย มึงปลอบลายเซ็นกูอีกแล้วนะ ป๋าถามมากูก็ตอบเขาไม่ได้ว่ากูไปเซ็นอนุญาตตอนไหน แต่เห็นลายเซ็นของมึงที่เซ็นไว้ก่อน กูนึกออก
