พรึ่บ!
ภาคินวางฉันลงบนเตียงพร้อมกับดันให้นอนราบ และพาเอาร่างของตัวเองขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่ได้โกรธนายเลย ไม่ว่านายจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนฉันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ไม่ต้องง้อฉันหรอก” ฉันยกมือขึ้นผลักไสอกแข็งแกร่งที่กำลังก้มลงมาเบียดอย่างยากลำบาก
“นั่นแหละยิ่งต้องง้อ เพราะฉันจะหมั้นกับเธออยู่แล้วในอีก1อาทิตย์ เธอยังคิดว่าฉันไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย ทั้งที่มีแต่ผู้หญิงนั่นแหละที่มายุ่งกับฉัน”
“ภาพนั้นฉันเห็นกับตาย่ะ นายอาจจะโดนฉันตบรุนแรงไป ขอโทษด้วยละกัน” ฉันพยายามที่จะลุกขึ้นและมุดลอดใต้แขนเขาออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล มือหนาจับแขนฉันและกดลงกับที่นอน แขนทั้ง 2 ข้างถูกตรึงเอาไว้เหนือหัว สันจมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับแก้มฉัน รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนที่เป่ารดข้างแก้ม ขาที่ห้อยอยู่ปลายเตียงก็ถูกขาของภาคินเข้าแทรกระหว่างกลาง ทำให้ขาเรียวแยกออกโดยที่มีขาของคนตัวใหญ่แทรกอยู่ตรงกลาง
ริมฝีปากคลอเคลี
