“มีอะไรจะถามอีกมั้ย หรืออยากจะนอนกับฉันก็ได้นะ เตียงฉันใหญ่ เธอก็พิสูจน์มาแล้วนี่” มือหนาเอื้อมมาดึงข้อมือฉันให้เข้าไปในห้อง ฉันรีบสะบัดแขนออกและเดินถอยหลังหนีทันที
“ไม่ย่ะ! นายนอนไปเหอะ ฉันจะดูแลพวกเด็ก ๆ ให้เอง ปะ ไปกัน” ฉันรีบพูดและดึงแขนฟีฟ่า ฟีฟี่ ลงไปข้างล่างทันที
“ฮึ!” เขาหัวเราะในลำคอ แล้วปิดประตูห้องลง แต่ฉันอยากรู้ว่าที่พวกเขากระซิบกระซาบกันมันเรื่องอะไร เอาละ! เริ่มการตีซี้พวกเด็กตัวแสบนี่ได้
“ฟีฟ่า ฟีฟี่” ฉันเรียกชื่อพวกเขาด้วยเสียงที่นุ่มนวล
“ฮะ/คะ” ทั้งคู่หยุดเดินและหันมามองที่ฉัน
“ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วใช่มั้ย”
“ใช่ฮะ” ฟีฟ่ายิ้มกว้างจนตาหยี
“พี่ตัวโตกว่าเราอีก จะเป็นเพื่อนเราได้เหรอ” ฟีฟี่ถามอย่างสงสัย สมแล้วที่เป็นหลานของเขา ระวังตัวพอกัน
“เป็นได้สิ ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ทั้งคู่พยักหน้าหงึกหงักพร้อมกัน
“เมื่อกี้พวกเธอกระซิบคุยอะไรกับภาคินงั้นเหรอ~” ทั้งคู่ห
