“แสงหล้า… อย่าดิ้น หมอ โอ้ว หมอต้องการแสงหล้า”
หมอคมสันไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เขาก้มลงซุกไซ้ใบหน้าบนทรวงอวบอิ่มของสาวรุ่น มันนุ่มหยุ่นราวกับมาร์ชเมลโล่ก้อนใหญ กลิ่นกายสาวก็หอมกรุ่นชวนให้ดอมดม
“หมอปล่อย… อย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ได้ชอบหมอ ฉันชอบนายใหญ่”
แสงหล้าพยายามดิ้นรนขัดขืนเต็มกำลัง เธอพยายามนึกถึงหน้านายใหญ่ให้ตัวเองมีแรงขัดขืนหมอหนุ่ม เธอต้องการเป็นเมียนายใหญ่ไม่ใช่หมอคมสัน
“ทำไม… ทำไมไม่ชอบฉันบ้าง ฉันไม่ดีตรงไหน”
คำพูดของแสงหล้าเรียกสติของหมอคมสันคืนกลับมา เขาเงยหน้าจากอกอวบ จ้องหน้าหญิงสาวด้วยความผิดหวัง แสงหล้าไม่เคยสนใจเขา แม้เขาจะเพียรทำดีต่อเธอและครอบครัวเพียงใด เธอก็ไม่เหลียวแลเขาสักนิด
“ก็ฉันไม่ได้ชอบหมอนี่ ไม่ชอบ ไม่สน ไม่คิดจะชอบด้วย”
แสงหล้าผลักไส ขืนตัวออกจากร่างหนาของเขา แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย ยิ่งดิ้นเนื้อตัวของเธอยิ่งเสียดสีกับร่างของเขาไปมา จนความร้อนในกายเริ่มระอุเด
