อีกเหตุผลคือ ใบหน้าอันบวมเป่งจากฤทธิ์ฝ่ามือพิฆาตของพะเยีย ทำเอาแสงหล้าไม่กล้าออกมาเจอผู้คน เก็บตัวอยู่แต่ในเรือน
“พี่ไปบอกนายใหญ่เรื่องแสงหล้ากับพะเยียทะเลาะกันแล้ว”
“แล้วนายใหญ่ว่ายังไงบ้างจ๊ะ” จันดีวางมือจากงาน หันมาถามอย่างสนใจ
“นายใหญ่ ให้แม่พี่อบรมนังพะเยีย นายใหญ่ไม่สนใจเรื่องหยุมหยิมของพวกผู้หญิงหรอก พอพี่บอกว่านังพะเยียอ้างถึงนายใหญ่ยังไงบ้าง นายใหญ่ก็บอกว่าให้พี่มาบอกคนอื่นเอง ว่านายใหญ่เป็นอะไรกับนังพะเยีย”
คำปันร่ายยาว ทำเอาจันดีหูผึ่งรีบถาม
“แล้วนังพะเยียเป็นอะไรกับนายใหญ่”
“นายใหญ่นับถือลุงกองมูเป็นพ่อ เพื่อจะได้อาสาสู้กับไอ้เล่าเหย่แทน ฐานะของนังพะเยียก็กึ่งๆ น้องสาวนาย แบบคุณอรอินทร์นั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้เท่าเทียมกันหรอก เพราะนายไม่ได้ให้มันไปอยู่ที่เรือนด้วย”
ได้ฟังแบบนี้แล้วจันดีก็โล่งใจไปเปาะหนึ่ง อย่างน้อยเธอกับสุดใจได้ไปขอโทษพะเยียแล้ว คงไม่ถือสาเอาเรื่องไปฟ้องน
