“ฝากไว้ก่อนเถอะอีแสงหล้า แค้นนี้ถ้าอีพะเยียไม่เอาคืน อย่าเรียกข้าว่าคน” พะเยียฝากแค้น แล้ววิ่งหนีไป
“โอย อีสุดใจ อีจันดี แกสองคนทำไมไม่จับมันไว้แน่นๆ ดูสิ มันตบข้ากลับจนปากแตกเลย แถมถีบข้าจนจุกไปหมด”
“พวกฉันก็โดนมันผลักจนกระเด็นเจ็บเหมือนกันนะ”
จันดีว่าพลางลูบแขนตัวเอง ที่ถลอกจนเลือดไหลซิบ
“ใครจะคิดว่ามันแรงเยอะแบบนี้ละพี่แสง”
สุดใจเองก็เจ็บไม่น้อย นึกเคืองพี่สาวที่บังคับให้เธอมาช่วยรุมตบพะเยีย ถ้าแม่เธอรู้เข้ามีหวังโดนด่าแถมจะโดนฟาดเอาด้วย
“ข้ากลัวมันจะไปฟ้องป้าอุ่น”
จันดีนึกกลัวความผิด หากนางอุ่นเรือนรู้ว่าเธอมาช่วยแสงหล้าดักตบพะเยีย เธออาจจะถูกว่าที่แม่สามีเคืองเอาได้ แต่จะไม่ทำก็โดนเพื่อนบังคับ
“ข้าก็โดนตบ ถ้ามันฟ้อง ข้าจะบอกว่ามันก็ตบข้าเหมือนกัน ข้าไม่กลัวหรอก”
แสงหล้าเอามือลูบแก้มตัวเอง แก้มของเธอระบมไปหมด ปากก็แตก รู้สึกเจ็บใจที่โดนพะเยียสวนกลับ คราวหน้าเธอจะไม่ปล่อยใ
