“ข้าไปบ้านหมอคมสันก่อนนะ”
คำปันแยกตัวไปทางบ้านหมอคมสัน ปล่อยให้นางอุ่นเรือนเดินไปโรงครัว หญิงชราเดินไปไม่ทันจะเข้าไปในโรงครัว ก็ได้ยินเสียง คนทะเลาะกันเสียงดังลั่น
“อีพะเยีย แกเพิ่งมาอยู่ที่นี่ แกคงไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร”
เสียงแหลมของแสงหล้าดังแว่วมา พอนางอุ่นเรือนเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นแสงหล้ากำลังเอามือเท้าเอวข้างหนึ่ง ยกมือชี้หน้าแม่สาวบ้านป่านามว่าพะเยีย ท่าทางเอาเรื่อง ส่วนพะเยียยืนกอดอกเชิดหน้าไม่กลัวเกรง
“ทำไมข้าต้องสนว่าแกเป็นใคร ยังไงแกก็ไม่ใช่นายหญิงของที่นี่ เป็นแค่คนงานดาษเดื่อนทั่วไป แกมีหน้าที่ตักข้าวตักแกงก็ตักมาให้ข้ากินไวไวสิ ทำไมต้องให้ข้าต้องออกแรงเดินไปเอาด้วย”
จุดเริ่มของเรื่องราวคือ พะเยียหิวข้าวเลยเดินมาที่โรงครัว แล้วนั่งลงที่โต๊ะไม้ ที่วางไว้ให้คนงานในปางไม้ได้นั่งกินข้าว ส่วนแสงหล้ามาช่วยนางสีมาตักกับข้าวให้คนงาน พะเยียพอนั่งลงได้ ก็ตะโกนบอกให้แสงหล้าตักข้าวตั
