“ถ้ารู้ว่าใครกินน้ำพริกหมด จะยิ้มออกไหมพะเยีย”
เกริกลอบยิ้มขำ เขาหันไปมองจอมขวัญที่เดินไปล้างมือในลำธาร หญิงสาวเอาผ้าชุบน้ำเดินกลับมาให้เขาเช็ดมืออีกรอบ
“อีกเดี๋ยวเราจะเดินทางต่อ จะได้ไปถึงปางไม้ก่อนค่ำ”
ชายหนุ่มรับผ้ามาเช็ดมือ แล้วบอกกับจอมขวัญ
“นายบอกว่าเราจะไปที่ปางไม้ นายเป็นเจ้าของปางไม้ใช่ไหม ฉันได้ยินลุงกองมูพูดถึง”
จอมขวัญไม่คิดว่าเขาจะเป็นโจรเรียกค่าไถ่อีกต่อไป เมื่อได้ยินกองมูและคนอื่นๆ เรียกเขาว่านายใหญ่ และได้คุยกับเมียของผู้นำหมู่บ้าน ได้รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของปางไม้ภูเสือหมอบ
“ใช่ ฉันเป็นคนดูแลปางไม้ภูเสือหมอบ”
เกริกพยักหน้า เขามองหญิงสาวที่ทำหน้าเคร่งเครียด แล้วดึงข้อมือให้นั่งลงข้างๆ
“อยากให้ฉันเป็นโจรหรือไง อยากมีผัวเป็นโจรใช่ไหม”
“นายจะเป็นโจรหรือเป็นเจ้าของปางไม้ ฉันก็เป็นเมียนายไปแล้ว มันเลือกได้ที่ไหน”
ต่อให้เขาไม่ใช่เจ้าของปางไม้ จอมขวัญก็กลายเป็นเมียของเข
