ตอนที่ 23
เวลาและระยะห่าง
เย็นวันหนึ่งขณะที่น้าอัมพรกำลังช่วยพิมพ์พลอยจัดเรียงของในร้านเธอก็สังเกตว่าวันนี้หลานสาวของเธอดูเหม่อลอยมากกว่าปกติ
“พลอยเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมหน้าตาถึงดูไม่สดใสเลย ไม่สบายหรือเปล่าจ๊ะ” น้าอัมพรถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพลางเอื้อมมาแตะหน้าผากของหลานสาวเบาๆ
“เปล่าค่ะน้าอัมพร พลอยสบายดีแค่มีเรื่องให้เครียดนิดหน่อยค่ะ” เธอส่ายหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ใบหน้าสวยพยายามฝืนยิ้ม
น้าอัมพรสังเกตเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ของหลานสาว เธอดึงเก้าอี้ออกมาให้พิมพ์พลอยนั่ง
“นั่งลงก่อนเถอะลูก เราคุยกันหน่อย”
“น้าอัมพรคะพลอยมีเรื่องจะบอกน้าค่ะ” เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น
“มีอะไรก็บอกน้ามาเถอะลูก น้าพร้อมจะรับฟังพลอยเสมอ” น้าอัมพรนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับพิมพ์พลอย มืออบอุ่นกุมมือเย็นเฉียบของหลานสาวไว้แน่น
“พลอยจะขึ้นไปกรุงเทพฯ สักพักค่ะน้าอัมพร” เธอบอกออกไปในที่
