“เอริฉันรู้นะว่าตอนนี้เธอตื่นแล้ว หันหน้ามาคุยกับฉันก่อน” รามิลกระซิบบอกคนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่เอาแต่เงียบทั้งที่ตื่นมานานแล้ว
“หนูไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้วค่ะ ทุกอย่างมันจบแล้วหนูได้ใช้ตัวของหนูขอบคุณคุณไปแล้วนะคะ” เอริญารู้สึกผิดหวังและน้อยใจมากที่เขาช่วยเหลือเธอเพื่อหวังผลตอบแทน
“ก็เธอเป็นซะอย่างเนี้ยคิดเอง เออเอง พูดเองสุดท้ายก็เข้าใจฉันผิด” มาเฟียหนุ่มถอนหายใจเพราะรู้สึกว่าวันนี้เอริญาจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง
“หนูเข้าใจอะไรผิดแล้วมันจริงไหมล่ะ สิ่งที่คุณก็คือการนอนกับหนู”
“ฉันไม่เถียงว่าฉันต้องการนอนกับเธอจริงๆ แต่สิ่งที่ฉันจะพูดเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องนี้” รามิลพยายามอธิบายอย่างใจเย็น
“หมายความว่ายังไงคะ ก็เมื่อคืนคุณบอกเองน่ะว่าไม่ต้องการคำขอบคุณ”
“ใช่ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณแต่ฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าช่วงที่เธอไม่ได้ไปทำงานที่คาเฟ่ฉันจะชวนเธอไปเที่ยวทะเลถือว่าเป็นการเที่ยวเป็นเพื่อนฉันแทนการ
