Ang Rich Kid Kong Katulong (TAGALOG) (COMPLETED)

“No, I don’t want daddy! Hindi mo ako mapipilit sa gusto mo, NEVER!” inis na sigaw ko sa harap ni Daddy. Hanggang kalian n’ya ba kokontrolin ang buhay ko?  I’m 19 fucking years old at hanggang ngayon sila pa rin ang kumo-kontrrol sa buhay ko. ‘yon lang naman ang gusto ko ang wag nila pakealaman ang mga desisyon ko, mas lalo na sa pag papakasal sa hindi ko kilala. “You need to marry him, Andrea. Sa ayaw mo man o sa gusto, you will marry him!” “Please, Daddy! I will do everything you want, kung gusto n’yo mag trabaho ako sa inyo tatanggapin ko. Basta—“ hindi ko na matapos ang sasabihin ko ng putulin n’ya ang sinabi ko. “Really? You will do everything I want?” tumago ako agad at pinakalma ang sarili ko. Hindi ako papayag na ikasal sa hindi ko naman kilala. Tao ako at isang babae-, babaeng nangangarap rin ng mala-fantasy na love story. “Umalis ka sa bahay ko, hindi ko kailangan ng katulad mong walang silbe. Think, Andrea.” Sabi n’ya bago tumalikod na sa akin. Hindi ko na mapigilan ang mga luha na kanina pa gusto lumabas, I just want a normal life. Buhay na Malaya katulad ng kasing edad ko. Yes, I have a lot of things pero hindi na tama. Ayaw kong ikulong ang buhay ko sa bahay na ‘to at sa kamay ng mga magulang ko. “Aalis ako.” Buo kong desisyon bago lumabas ng opisina n’ya. Papatunayan ko sa kanila na hindi porket babae ako ay mamaliitin nila ang isang tulad ko, mahal ko sila pero tama na. Wala na akong ginawa kundi ang sundin sila mula pagka-bata pero ni minsan hindi nila kayang tignan lahat ng ginagawa ko. Pumunta ako ng kwarto at inayos ang mga gamit ko. Kung nandito lang sana si Mommy, kung buhay pa sana s’ya ay sana-, sana may kakampi ako dito sa bahay. “Anak, san ka pupunta?” nag aalala na tanong ni Manang Emma at inalalayan ako sa bitbit ko. “Di ko na kaya manang” na iiyak kong sabi. Alam ni manang ang lahat, s’ya ang tumayong nanay sa lahat ng taon, sa bawat tagumpay ko at sa lahat ng masasakit at masasayang araw ko. S’ya ang naging saksi sa lahat pero si Daddy? Parang hindi n’ya ako anak, parang ampon lang ako na kailangan sundin ang lahat ng mga gusto n’ya pati na rin sa lahat ng bawat galaw n’ya. “Don’t help her, Emma” sigaw ni Daddy mula sa taas, masama s’yang naka-tingin sa amin ni Manang. “Pero sir,” aangal na sana si Manang ng muling sumigaw si Daddy. “Ayos lang po, Manang. Mag ingat kayo rito, tumawag kayo sakin pag may problema” niyakap ko si Manang bago tumingin sa taas. Papatunayan ko, Daddy. Papatunayan ko na kaya ko na tumayo sa sarili kong paa, papatunayan ko sa inyong lahat na hindi ako mahina. Ako si Andrea Nicole Alonzo, hindi ako naging Alonzo para lang sa wala. Sumakay ako sa sasakyan ko at binuhay na ang makina, muli akong napa-tingin sa bahay. Wala man lang masayang ala-ala sa bahay na ‘yan para sakin, wala manlang pag mamahal na naramdaman sa dalawangput-dalawang taon na nabubuhay ako sa mundong ‘to. “Hello, Sis! Where are you? Tumawag sakin si Manang Emma, umalis ka daw sa inyo?” bungad na sabi ni Cristine. Ang nag iisa kong kaibigan. “Hindi ko na-“ “You did the right one! Kung ako sayo ay hindi ko na pinatagal pa ‘yan, since high school akala ko mag mamadre ka na. halos wala ka ngang night life sa labas” nag umpisa nanaman s’ya. Hindi na ‘yan ang problema ko ngayon. Kailangan ko ng matutuluyan at trabaho na habang wala ako sa bahay, sigurado naman ako na kahit isa sa mga cards ko ay wala ng gumagana. Knowing daddy na lahat ng gusto n’ya ay kailangan sundin. Buti nalang ay may na ipon akong maliit na halaga at mga pinapadala sakin nila kuya. “Cristine, pwede ba sa inyo muna ako mamaya?” tanong ko sa kanya at ‘di na pinatapos ang sinasabi n’ya. Sigurado naman na hindi matatapos ‘yon, sa sobrang dami n’ya ba naming rants sa buhay ko. “You can stay at my condo, nandito ako sa bahay ngayon.” “Okay, ganon pa rin naman ang password diba?” madalas kasing nag papalit s’ya ng password sa tuwing may inuuwi s’ya sa condo. “Nope. It’s 102819 na.” nakarinig naman ako ng ingay sa kabilang linya na nag aaway. “I will hang up na, if theres a problem call me.” Pinatay n’ya na ang tawag, dumiretso ako sa condo n’ya at agad na inakyat ang mga gamit. Ilang oras  din ang byahe, medyo malayo ‘to sa pinag stay-an ko pero hindi na kailangan mag inarte. Mas kailangan ko mag tipid ngayon, mas lalo na’t wala akong aasahan sa kahit ano. Pinasok ko sa kwarto ang gamit iilang gamit ko para ayusin, wala naman ibang gamit dito maliban sa iilang damit na dinadala ni Cristine dito. Napa-ngiti ako ng mapakla. Bakit ganon si Daddy, bakit hindi n’ya kaya maging masaya para sa akin? Bakit hindi n’ya makita ang mga tama kong ginagawa? Minsan na iisip ko kung mahal n’ya ba ako, iba ang turing n’ya sa mga kapatid ko at mas maganda ang trato n’ya don. Dahil ba sa babae ako kaya dapat na sa anino lang ako ng mga kapatid ko? Sa pamilya ako ang bunso at nag iisang babae, I never met my mother. Habang lumalaki ako nalaman ko na namatay ang mommy sa panga-nganak sa akin, dahil that time may sakit si Mommy kaya imbis na ipalaglag ako para gumaling s’ya ay mas pinili n’ya ang mabuhay ako. Sana. Sana si mommy nalang ang na buhay para hindi ko maranasan ang mga ‘to, kapatid ko lang ang nag mamahal sakin, at sa magulang? Hindi ko na ramdaman, hindi ko na ramdaman na alagaan ako ni Daddy noong bata ako. Hindi ko naranasan na may pumunta sa family day namin ng elementary. Habang ang mga bata that day ay nag sasaya kasama ang magulang nila, ako naman ay naka-tingin lang sa kanila at tangin si Manang Emma lang ang kasama. Natapos ko ang pag-aayos ng mga gamit ko ng maramdaman na kumakalam na ang sikmura, Hapon na pala. Hindi pa ako nakakain ng tanghalian dahil sa nangyari kanina. Kinuha ko ang wallet pati ang phone ko para kumain sa labas ng makita ang isang papel nan aka-ipit sa lamesa. “P.A?” basa ko sa nasa papel at tinignan ang number. Hindi naman ata masama kung mag apply ako, since kailangan ko rin ng trabaho na bubuhay sa akin sa araw-araw. Tinype ko ang number na nakalagaybago denial, sa ilang ring ay may sumagot agad. “Hello, goodmorning!” bati sa kabilang linya. “Personal assistant is still available?” this is it! “Yes ma'am, please send ‘your resume nalang po. I will pass the email address” Naka-hinga ako ng maluwag. Ang laki ng sahod para sa maging P.A ng tao na ‘yon, siguro— “Maam?” “Oh, yes, sure!  I will send it asap.” Pinatay ko ang tawag at kinuha ang laptop ko, kahit gutom ay ginawa ko ang resume. Hindi ko kailangan palampasin pa ‘to.