คนสับปลับ
ณ ใต้อาคารเรียนคณะวิศวะ กลุ่มนักศึกษามากมายต่างมานั่งรวมกลุ่มคุยกันอย่างเซ็งแซ่ และหนึ่งในนั้นก็มีกลุ่มใหญ่ของโยธาและผองเพื่อน
“กูมีอะไรให้พวกมึงดู”
“อะไรวะคิงส์”
“แท๊แด๊!! สาวใหม่กูเองเพิ่งไปสอยมาเมื่อคืน”
“ไอ้เวร ไอ้คนเหี้ย! ไอ้..฿&) ฿;฿@€>$“ไอ้โยธาเกิดเรื่องแล้ว!”
สงกรานต์เพื่อนที่เตะบอลกับโยธาวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้ากังวล เหงื่อใสไหลผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า น้ำเสียงหอบกระหายจนต้องแย่งน้ำจากมือคิงส์ไปดื่ม
“อะไรของมึงวะสงกรานต์ เสือกแย่งน้ำกูอีก”
“แฮ่ก… ก็ไอ้พวกสถาปัตย์อ่ะดิ แม่งขี้แพ้ชวนตีแอบลอบทำร้ายไอ้บูมจนแขนหัก”
“มึงว่าไงนะ” โยธาเอ่ยเสียงเข้มขึ้นอย่างเดือดดาล
“เมื่อวานหลังพวกมันแพ้ก็แอบไปดักทำร้ายไอ้บูมที่ผับ ตอนนี้แม่งนอนแขนหักอยู่ที่โรงพยาบาล แถมไอ้พวกเหี้ยนั้นยังฝากมาบอกอีกว่าให้มึงระวังตัวไว้”
สงกรานต์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางฉุนเฉียว ช่วงท้ายการแข
