“ไม่ต้อง! จะอาบก็รีบอาบ แล้วไปนอนซะ” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าว่างเปล่า ก่อนจะก้าวเดินผ่านเธอไปเหมือนเป็นอากาศธาตุ พ่อเลี้ยงหนุ่มคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวสอบอย่างลวกๆ จากนั้นก็ผลุนผลันออกจากห้องน้ำอย่างไม่แยแส สองตาไม่แลความงดงามของร่างเย้ายวน
หลังจากร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในห้องน้ำจนหนำใจ บุปผาสวรรค์ก็ออกมาแต่งตัว แล้วเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงใกล้ๆ สามี ซึ่งอีกฝ่ายถึงกับขยับกายไปชิดเตียงอีกฝั่งเพราะไม่อยากให้เนื้อหนังเบียดกับเธอ แต่สาวน้อยก็ยังตามไปตวัดแขนกอดเอวสอบ อึดใจใหญ่ก็เลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อนอนของอีกฝ่าย น่าแปลกใจที่คืนนี้เขาใส่ชุดนอนได้ ทั้งที่ไม่เคยแตะมันเลยตั้งแต่แต่งงานกันมา
“ทำบ้าอะไรเนี่ย! คนจะนอน!” พ่อเลี้ยงหนุ่มเค้นเสียงดุดันออกมาอย่างหัวเสีย พลางปัดมือที่กำลังป้วนเปี้ยนอยู่ตรงแผงอกกว้าง หายใจฮึดฮัดเหมือนโมโหเสียเต็มประดา
น้ำคำที่แสดงถึงความเบื่อหน่ายรำคาญ และท่าทีที่ไม่แยแส
