"อย่าบอกนะว่าไม่ได้นอนทั้งคืน" เสียงของแทมดังขึ้นทำให้แบมหลุดออกจากภวังค์
แบมนั่งอยู่บนเก้าอี้บนระเบียงห้อง เธอนั่งกอดตัวเองดวงตาเหม่อลอย
"แบมนอนไม่หลับ" เธอตอบโดยไม่หันมามองพี่ชาย
"ช่างหน้าช่างผมมาแล้ว คุณแม่กำลังพาขึ้นมา"
"คุณแม่บอกว่าพอเสร็จงานแต่งพี่แทมต้องไปมาเลเซีย"
"ใช่ มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า แบมแค่ดีใจที่บริษัทของเรากลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ต้องไปอยู่ห้องเช่าเล็กๆ แค่นี้แบมก็มีความสุขแล้ว"
"แต่น้ำเสียงของแบมไม่ได้บอกว่าแบมมีความสุขเลยนะ"
"พองานแต่งวันนี้ผ่านพ้นไป แบมก็จะมีความสุขแล้ว" แบม บอกพร้อมทั้งเหม่อมองไปบนฟ้า
"แบมคิดอะไรอยู่" แทมถามด้วยนึกกลัวในคำพูดของน้องสาว
"คิดว่าแบมจะทำยังไงให้ตัวเองมีความสุขหลังจากวันนี้" แบม บอก ดวงตาของเธอยังคงเหม่อลอยมองท้องฟ้าอันมืดมิดที่มีเพียงดวงจันทร์กับดาวดวงเล็กๆ อยู่เคียงกัน
"ทำไมพี่ถึงรู้สึกกลัวในคำพูดของแบม"
