เช้าวันต่อมา แม็กซิมัสก็พาเดือนกันยานั่งบนหลังเจ้าโรเบิร์ตออกไปเที่ยวในไร่กาแฟ เขาอุ้มหล่อนลงมายืนข้างๆ เมื่อต้องออกคำสั่งกับกลุ่มคนงานที่ยืนรออยู่
“ห้ามมองเมียฉัน มองที่หน้าฉันนี่”
แม็กซิมัสดันร่างอรชรของหญิงสาวไปอยู่ด้านหลังของตนเอง แล้วตวาดคนงานของตัวเองอย่างหงุดหงิด
“แน่ะ ยังไม่หยุดมองอีก เดี๋ยวจะควักลูกตาออกมาเตะเล่นซะให้เข็ด”
เดือนกันยาอมยิ้มหน้าแดงอยู่ด้านหลังของแม็กซิมัส หล่อนชอบความหวงแหนของเขาเหลือเกิน มันเหมือนกับว่าเขารักหล่อน เหมือนกับที่หล่อนรักเขา ถึงแม้มันจะเป็นไปได้ยากก็ตาม
พอไล่ตะเพิดบรรดาคนงานหนุ่มๆ ออกไปทำงานแล้วก็หันมาหาหล่อนและเอียงคอมอง
“คราวหน้าฉันจะไม่พาเธอมาด้วยแล้ว ดูสิถูกมองซะสึกหรอหมดเลย”
“บ้า...เดือนเป็นคนนะคะ แค่มองจะสึกหรอได้ยังไงกันล่ะ”
“นั่นแหละ ฉันไม่ชอบนี่” ชายหนุ่มยังไม่หายหงุดหงิด เขาถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะพูดออกมา
“เราไปเล่นน้ำตกกันดีกว่า”
คนฟั
