หลังกลับมาจากเที่ยวน้ำตก สามีของหล่อนก็แยกตัวออกไปสั่งงานคนงานในไร่ ในขณะที่หล่อนขึ้นห้องมาอาบน้ำเพียงลำพัง ความสุขที่หล่อนได้รับจากเขา ทำให้ลืมเรื่องของพ่อแม่ไปสนิท
ความสุขจากชายคนรักถูกแทนที่ด้วยความห่วงใยในตัวของบิดามารดา
แม็กซิมัสลอบมองความเศร้าหมองบนใบหน้าของเดือนกันยาเงียบๆ ในขณะที่ทั้งคู่กินมื้อเย็นด้วยกัน เขารู้สึกไม่สบายใจเลยที่เห็นหล่อนเป็นแบบนี้
หลังจากกินข้าวเสร็จ เดือนกันยาก็ปลีกตัวออกมายืนมองท้องฟ้าตามลำพัง
“อุ๊ย...”
หญิงสาวอุทานเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง ปากร้อนจัดแสนคุ้นเคยแตะลงเบาๆ ที่ซอกคอ
“นายดำ...”
“ทำยืนทำอะไรตรงนี้ หืม”
“คือ...”
เขาจับร่างเล็กให้หมุนมาเผชิญหน้า พลางจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโตที่แฝงไปด้วยความเศร้า
“มีอะไรต้องบอกนะ ห้ามปิดบังเด็ดขาด” เขาก้มหน้าต่ำลงมามากขึ้น “ฉันเป็นสามีของเธอแล้ว จำได้ใช่ไหม”
“จำ...จำได้ค่ะ”
“งั้นก็บอกมาว่าทุกข์ใจเรื่องอะไ
