ป้าลำเจียกที่กำลังคุมเด็กรับใช้ทำความสะอาดบ้านอยู่ตกใจแทบช็อก เมื่อหันมาเห็นผู้ชายใบหน้าเกลี้ยงเกลาคนหนึ่งยืนยิ้มให้อยู่ที่ประตูหน้าบ้าน
“อุ๊ย ตาเถรตก!”
ป้าลำเจียกหรี่ตามอง และเดินไปหยุดใกล้ๆ ก่อนจะอุทานออกมาเสียงดังลั่น
“คุณแม็ก! นี่คุณแม็กจริงๆ เหรอคะ”
แม็กซิมัสยืนหน้าแดงๆ เพราะขัดเขินกับสายตาของป้าลำเจียก เขาพยายามควบคุมตัวเอง
“ก็ผมน่ะสิครับ จะเป็นใครเสียอีกล่ะ” เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าเกลี้ยงเกลาของตัวเองอย่างเขินๆ “ป้าทำเหมือนกับไม่เคยเห็นตอนผมโกนหนวดอย่างนั้นแหละ”
ป้าลำเจียกถอนหายใจแรงๆ “มันนานมากแล้วนี่คะ จนแทบจะจำไม่ได้แล้วว่าคุณแม็กตอนไม่มีหนวดหล่อแค่ไหน”
“ผมก็ยืนอยู่ตรงนี้ไงครับ จำได้หรือยัง”
หญิงสูงวัยย่นจมูกใส่ ก่อนจะถามอย่างสงสัย
“อะไรเข้าฝันหรือคะ ทำไมถึงไปโกนหนวดโกนเคราและตัดผมเสียจนหล่อแบบนี้”
“ไม่มีอะไรนี่ครับ แค่ผมอยากเปลี่ยนลุค”
“แหม ทีเมื่อก่อนป้าบอกจนปากเปียก
