“ทำไม... คุณถึงใจร้ายนักคะ”
เขาหันกลับมา มองหน้าหล่อนด้วยสายตาเลือดเย็น
“โทษทัณฑ์ของคนโกหก แค่นี้ยังน้อยไป”
กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนเลือดซึม
“ถ้าคุณทำแบบนี้... บีบคั้นฉันแบบนี้ฉันจะ... จะฆ่าตัวตาย”
หวังว่ามันจะทำให้เขาเปลี่ยนใจได้บ้าง แต่เปล่าเลย มันไม่ได้ผล ไม่ได้กระทบเนื้อหัวใจของผู้ชายร้ายกาจ ใจดำทมิฬอย่างคิริลเลยแม้แต่นิดเดียว
“ก็ตามใจเธอ แต่ก่อนตายช่วยเขียนจดหมายลาตายเอาไว้ด้วยนะ ฉันเบื่อที่จะต้องให้ปากคำกับตำรวจ”
คนฟังก้าวลงจากเตียงมายืนนิ่ง หมดทางเลือกใดอีก น้ำตาไหลพรากอาบแก้มไม่หยุด แค่คิดถึงคืนวันที่ไม่ได้เห็นเอวา ไม่ได้เห็นเด็กน้อย แค่นั้นหล่อนก็แทบจะหายใจไม่ออกแล้ว หล่อนคงอยู่ในโลกใบนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้อยู่กับเอวา
“ฉัน... ฉันยอมแล้ว...”
ร่างอรชรทรุดฮวบลงโดยสองเข่าบอบบางแตะพื้นเอาไว้
“ให้โอกาสฉัน... อยู่กับเอวาต่อเถอะนะคะ”
ไม่มีร่องรอยเมตตาในสายตาของพ่อสุดหล่อเลย
