เนื้อนวลที่กำลังอุ้มเอวาเดินเล่นในสวนดอกไม้สะดุ้งน้อยๆ เมื่อเบลล่าวิ่งกระหืดกระหอบมาเรียกที่ด้านหลัง
“มีอะไรกับฉันหรือจ๊ะพี่เบลล่า”
“คุณคิลล์เรียกหานวลน่ะ เร็วเข้า”
วูบหนึ่งความดีใจก็กระพือปีกอย่างรุนแรง แต่พอได้สติความน้อยอกน้อยใจก็เข้ามาแทนที่อย่างเต็มเปี่ยม
“ฉันไม่ว่าง”
“ไม่เอาน่านวล คุณคิลล์กลับมาจากที่ทำงานกลางคันแบบนี้น่าจะมีธุระสำคัญ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางทิ้งงานทิ้งการมาหรอก”
คำพูดของเบลล่าทำให้เนื้อนวลอดคล้อยตามไม่ได้ นั่นสินะ บางทีคิริลอาจจะมีเรื่องสำคัญบางอย่างจะพูดกับหล่อนก็เป็นไปได้ หรือบางทีเขาอาจจะมาพาหล่อนไปหย่า แค่คิดแค่นี้น้ำหูน้ำตาก็แทบจะหลั่งรินออกมาเสียให้ได้
“งั้น... ฉันฝากเอวาแป๊บนะจ๊ะ”
เบลล่าระบายยิ้มและรับร่างของเอวามาสวมกอด
“ไม่ต้องกังวลน่า พี่จะดูแลคุณหนูให้เป็นอย่างดี”
เนื้อนวลฝืนใจระบายยิ้มและกลั้นน้ำตาเอาไว้สุดกำลัง
“ขอบใจมากพี่เบลล่า อีกประเดี๋ยวฉันก
