อีกด้านหนึ่งของเกาะ…
ทอฝันที่เดินจ้ำ ๆ มาอย่างหัวเสีย ในที่สุดก็เริ่มรู้สึกว่าทางที่เธอก้าวอยู่นั้น…คุ้น ๆ อย่างประหลาด มันเหมือนกับเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติที่ตอนเด็กเธอเคยเดินซึ่งตอนนั้นมากับลุงซีโร่และพ่อของพายุ
“ทางนี้มัน…ใช่หรือเปล่าวะ?” เธอพึมพำกับตัวเอง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
เธอหยุดยืนมองรอบตัว แล้วถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ไฟอารมณ์ที่เคยลุกโชนเริ่มแผ่วลง กลายเป็นความเหนื่อยหน่ายปนหงุดหงิด
“แม่ง…เดินมาไกลอีกกู ขาก็เจ็บ” เสียงบ่นเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความฉุนเฉียว
“ไอ้พายุนี่ก็เหมือนกัน เอะอะก็พูดแทนคนอื่น เอะอะก็เข้าข้างคนอื่น แล้วมึงจะให้กูอยู่เฉย ๆ ยังไงวะ?” น้ำเสียงที่พูดออกมากึ่งหอบกึ่งข่มใจตัวเอง
จากนั้นทอฝันเตะก้อนหินก้อนหนึ่งที่อยู่ข้างทางอย่างแรง ร่างบางก้าวพลาด จังหวะเดียวกับที่ก้อนหินกลิ้งไปชนกับโขดเล็ก ๆ ข้างหน้า ขาเธอบิดพับอย่างกะทันหันจนร่างทรุดลง
“โอ้ย!”
เสียงร้องดังขึ้นพ
