ณ ห้องพักฟื้นส่วนตัวในโรงพยาบาลเอกชน บรรยากาศเงียบสงบ แสงแดดอ่อนลอดผ่านม่านโปร่งแสง
ทอฝันนอนพักอยู่บนเตียงสีขาวสะอาด ลมหายใจเริ่มสม่ำเสมอขึ้นหลังคลอด เธอเพิ่งผ่านช่วงเวลาสำคัญที่สุดในชีวิต…คือการเป็นแม่ เด็กทารกเพิ่งคลอดกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ในตะกร้าเด็กข้างเตียง โดยมี น้องไท นั่งจ้องไม่วางตา
น้องไทพูดเสียงเบาอย่างกลัวน้องจะตื่น
“โห…ตัวแค่นี้แต่เหมือนผู้ใหญ่เลยว่ะ โดยเฉพาะตรงคิ้ว…ย่นแบบพี่พายุเป๊ะ”
เด็กหนุ่มหัวเราะเบา ๆ แต่ตื่นเต้นสุด ๆ
“พี่ฝัน…หลานหล่อแน่ ๆ ผมว่าโตไปจีบสาวติดแน่นอน เดี๋ยวผมสอนหลานจีบสาวเอง”
ขณะนั้นผู้เป็นแม่นั่งอยู่ข้างเตียง ลูบแขนลูกเบา ๆ
“ตื่นมาดูหลานแม่หน่อยลูก…หน้าตาเหมือนใครไม่รู้ เต็มสิบให้ร้อยเลย”
ทอฝันค่อย ๆ ลืมตา มองลูกชายที่หลับปุ๋ย พลางยิ้มน้อย ๆ
“อือ…หน้าเหมือนพ่อหมดเลย”
เธอพูดเสียงแผ่ว แต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน
“อุ้มท้องมาเก้าเดือน เจอหน้าครั้งแร
