เช้าวันรุ่งขึ้น
ณ โรงพยาบาลเอกชน
เสียงแอร์เย็นเยียบผสานกับกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออ่อน ๆ ทำให้ทอฝันรู้สึกเหมือนเวลาหยุดเดินอยู่ชั่วครู่ เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะคุณหมอ มือประสานกันแน่นบนตัก เสียงนาฬิกาบนผนังดัง ติ๊ก… ติ๊ก… ติ๊ก เหมือนย้ำให้รู้ว่า ‘อีกไม่นานความจริงจะเปิดเผย’
คุณหมอสาววัยกลางคนยิ้มสุภาพ พลางก้มมองแฟ้มประวัติ
“คุณทอฝันใช่ไหมคะ วันนี้มีอาการเวียนศีรษะ คลื่นไส้ อ่อนเพลีย เป็นมาหลายวันแล้ว?”
“ค่ะ…” ทอฝันตอบเบา ๆ “…ไม่ได้เป็นไข้ ไม่มีอาเจียนรุนแรงค่ะ แต่อยู่ ๆ ก็เหมือนจะล้มทุกทีที่ยืนเร็ว ๆ”
คุณหมอพยักหน้า พลางจดลงในแฟ้ม จากนั้นเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างใจเย็น
“ประจำเดือนรอบล่าสุดมาวันที่เท่าไหร่คะ?”
ทอฝันชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาไหววูบเล็กน้อย เธอเม้มปาก ก่อนจะค่อย ๆ ตอบ “…น่าจะ… เกือบสองเดือนแล้วค่ะ”
หมอพยักหน้าเบา ๆ เหมือนไม่แปลกใจ
“โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวหมอจะให้ตรวจเลือดเพิ่มเติม
