บทที่ 55
"หลี่ปราการ"
หลังจากไพลินกับเดซี่กลับไปสองหนุ่มสาวก็นั่งอยู่ในห้องรับแขก พะพายเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ อาการปวดศีรษะเริ่มเล่นงานเธอรู้สึกไม่สบายตัว
ส่วนต้าหมิงนั่งก็มองอยู่เงียบ ๆ ปล่อยให้เธอได้ระบายความอัดอั้นออกมา จนเวลาผ่านไปคนฟูมฟายจึงเงยหน้าสบตากับเขา
“รู้สึกโอเคขึ้นยังครับ เราจะได้คุยกัน” ต้าหมิงพูดทำลายความเงียบและพะพายก็พยักหน้าพลางเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม
“รู้ว่าใจร้ายแต่พี่ทำเพื่อพายนะครับ ไม่อยากให้กลับไปบ้านหลังนั้นอีกสิ่งที่พายเจอมันเริ่มหนักขึ้น พี่ทำไปทั้งหมดเพราะอยากปกป้องไม่ได้คิดอย่างอื่น”
“พายรู้ค่ะ..ขอบคุณพี่หมิงนะคะ แต่ยังไงมันก็คือบ้านเป็นที่ที่พายอยู่มาตั้งแต่เกิด อยู่ดีๆต้องออกมาอยู่ข้างนอกกะทันหันเป็นใครก็ต้องเสียใจ พายไม่ได้อยากทำตัวเรื่องเยอะเพียงแค่ใจหายที่เกิดเรื่องแบบปุบปับ ขอเวลาตั้งหลักไม่นานพายคงปรับตัวได้ ชีวิตไม่เคยปกติเหมือนคนอื่นพายทำใจไว้แล้วค่ะ”
