ลินินเดินเข้าไปในศาลาจุดธูปทำความเคารพศพของมารดา แล้วมานั่งมองโลงศพและรูปถ่ายของผู้ให้กำเนิดด้วยท่าทางเซื่องซึม ตั้งศพอีกสามวันเมื่อถึงกำหนดวันเผา เธอคงจะไม่ได้ยินคำก่นด่าของผู้คนที่มีต่อมารดาอีก ได้แต่อดทนให้ทุกอย่างผ่านพ้นไป
“หนูป่าน น้ามาไหว้ศพคุณแพรพรรณ”
นางจินดามารดาของจักรภพเดินเข้ามาในศาลาสวดศพ โดยไร้เงาของลูกชายติดตามมาด้วย
“ป่านจุดธูปให้นะคะคุณน้า”
ลินินหยิบธูปมาจุดส่งให้ รอจนอีกฝ่ายเคารพศพเสร็จก็เชิญไปนั่งที่เก้าอี้ นางจันทร์ฟองนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ แล้วถอยออกไปยืนอยู่ข้างๆ
“ขอบคุณคุณน้ามากนะคะ ที่มางาน” ลินินพนมมือไหว้
“น้ามาเป็นตัวแทนของครอบครัวน่ะ คุณภีมกับตาจักรเขาติดงานไม่ว่าง ตาจักรเพิ่งเดินทางไปเมืองนอกวันก่อน คงมาช่วยงานไม่ได้ ฝากน้ามาช่วยงานแทน” นางจินดาส่งซองช่วยงานศพให้
“ขอบคุณค่ะ แค่มาร่วมงานป่านก็ขอบคุณมากแล้วค่ะคุณน้า”
ลินินรับซองมาส่งให้นางจันทร์ฟองนำ
