ลีโอนาโดตื่นขึ้นในช่วงสายๆ ของวันต่อมา เขาวาดมือไปบนที่นอนข้างกาย เพื่อจะดึงร่างเล็กที่โยกขย่มกันมาตลอดทั้งคืนเข้ามากอดรัด แต่กลับพบความว่างเปล่าแทน เขาผุดลุกขึ้นและหันไปมองทันที
“หายไปไหนของเธอแต่เช้านะ พิมนรา”
เขาก้าวลงจากเตียง แล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวในห้องน้ำ แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหล่อน ความหวาดกลัวบางอย่างผุดขึ้นในอก และมันก็ทำให้เขาต้องรีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งลงไปชั้นล่างทันที
“เห็นคุณพิมนราหรือเปล่า”
สาวใช้คนแรกที่เดินผ่านมาถูกเรียกถามทันที
“เอ่อ...แขกของคุณลีโอใช่ไหมคะ”
“ใช่ ตอนนี้พิมนราอยู่ที่ไหน”
สีหน้าของสาวใช้ซีดขาว ก่อนจะตอบออกมาเสียงสั่นเทาแทบไม่ได้ยิน
“เอ่อ เธอให้รถไปส่งที่สนามบินตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วค่ะคุณลีโอ”
“ว่าไงนะ?”
ลีโอนาโดอุทานตกใจ ก่อนที่ความหงุดหงิดงุ่นง่านจะตามมา
“แล้วทำไมไม่มีคนมาบอกฉัน ทำไมปล่อยให้เมียฉันหนีไปแบบนั้น”
“เอ่อ...คือดิฉันไม่ทราบว่า...
