“ห้ามปฏิเสธน้ำใจของฉันเด็ดขาด”
“แต่ฉัน...ไม่ต้องการ”
“เธอก็รู้นี่ว่าห้ามพูดคำนี้กับฉัน พิมนรา” เขาอมยิ้ม แต่รอยยิ้มที่เห็นช่างร้ายกาจเหลือเกิน
หล่อนน้ำตารื้น เกลียดตัวเองนักที่เอาชนะผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย เขาต้องการซื้อหล่อนด้วยเงิน ทำไมหล่อนจะไม่รู้
“ฉันรับเอาไว้ก็ได้ค่ะ”
“ดีมาก ฉันชอบที่เธอว่านอนสอนง่ายแบบนี้” เขาว่าและฉวยโอกาสจูบแก้มนวลหนักๆ
“คนบ้า...”
หล่อนสะบัดตัวจนหลุดจากแขนของเขาด้วยเรี่ยวแรงของตัวเอง หรือว่าเขาเป็นฝ่ายปลดปล่อยไม่อาจรู้ได้ แต่ตอนนี้หล่อนอยู่ห่างจากเขาหลายก้าวเลยทีเดียว
“รีบมาเอาของลงจากรถไปเสียทีสิ ฉันมีธุระที่ต้องไปทำในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้านะ”
“ค่ะ”
พิมนราไม่มีทางเลือกจำต้องทำตามในสิ่งที่เขาสั่ง ไม่ช้าเขาก็ช่วยหล่อนขนถุงใส่ข้าวของเป็นสิบถุงลงจากรถทั้งหมด
“ลาก่อนค่ะ แล้วไม่ต้องแวะมาอีกนะคะ”
หล่อนโบกมือให้คนที่กำลังจะก้าวขึ้นรถ เขาชะงักเท้าและหันมามองห
