แรงจูบดูดดึงที่แสนหวานเริ่มหนักหน่วงเร่าร้อนขึ้น ริมฝีปากเรียวขบเม้มริมฝีปากบนของร่างเย้ายวน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปแตะสัมผัสโพรงปากหวานไปมา
“ยะ...หยุดได้แล้ว” มือเรียวออกแรงผลักอกกว้าง ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“พี่ต้องการพริก” เสียงทุ้มพร่า บ่งบอกความต้องการที่พุ่งทะยานขึ้นมาเพียงได้กลิ่นกายหอมกรุ่นของพริมา
“แต่พริกกำลังสับสน” ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันตีรวนกันไปหมด จนไม่รู้ว่าจะต้องจัดการอย่างไร ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนเธอตั้งตัวไม่ทัน ความโกรธเคืองแม้จะคลายลง แต่ก็ยังหลงเหลือคล้ายกับแผลที่ยังไม่หายดี
“โอเค พี่จะหยุด แต่พี่ขอนอนกอดพริกได้ไหม”
“ถึงพริกจะบอกว่าไม่ได้ พี่ปลาวาฬก็ทำหน้ามึนอยู่ดี”
“แบบนี้เรียกรู้ใจกันหรือเปล่า”
“เราต้องตกลงกัน”
“พี่พร้อมรับฟัง”
“เราจะไม่มีอะไรกันอีกจนกว่าจะแต่งงาน”
“พี่คงขาดใจ เพราะพี่เสพติดพริกไปแล้ว”
“ก็ให้รู้กันไปค่ะว่าจะขาดใจจริง
