“ทำไมวันนี้มัดผม” ขวัญพิชชาอยู่ในชุดนักศึกษา ยืนอยู่หน้ากระจกภายในห้องพักผู้ป่วย กำลังมัดรวบผมม้วนเป็นมวยแบบยุ่ง ๆ สไตล์ Messy Bun ให้ลุคแบ๊วๆ น่ารัก
“ไม่ได้สระผมน่ะสิ หัวเหม็น”
“ไม่เห็นเหม็นเลย” ร่างสูงเดินมาซ้อนหลังคนตัวเล็ก ฝั่งจมูกโด่งคมสันลงบนกลุ่มผมนุ่ม
“จมูกพี่ต่อโมะผิงยังหอมอ่ะ” ขวัญพิชชาหันมาหาคนตัวโต ปลายนิ้วชี้แตะสัมผัสปลายจมูกโด่งคมสัน
“ทะเล้นจริงๆ” กวินภพกดจูบปากจิ้มลิ้ม ขบเม้มอย่างมันเขี้ยว
“จะสวีทอะไรกันก็ช่วยเกรงใจคนป่วยที่ตอนนี้ปืนใหญ่ใช้การไม่ได้ด้วย”
“ปืนใหญ่พี่เซฟใช้การมาเยอะถึงเวลาต้องปลดระวางแล้วค่ะ”
“ถึงขั้นปลดระวางเลยเหรอ มันแค่ใช้การไม่ได้ชั่วคราวเองนะขนมผิง”
“ใช้การมาเยอะ ต้องปลดระวางไปเลยค่ะ แล้วยังนิสัยไม่ดีด้วย จริงๆ น่าจะบอกหมอให้ตัดทิ้งไปเลย จะได้ไม่ต้องมีไว้ใช้อีก” ขวัญพิชชายังคงโกรธเคืองที่ไตรทศมีความสัมพันธ์กับพี่สาวของตน
“ไอ้ต่อ ยัยลูกลิงของ
