ราเชนพาสองแม่ลูกมาที่ร้านไอศกรีมชื่อดัง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของตนเองมากนัก เมื่อก่อนเขาจึงพาชนัญญาและนิชาดามาที่ร้านนี้บ่อยๆ
“กินเยอะๆ นะครับ ร้านนี้ แม่นีลของน้องนนท์ชอบกินมากเลยนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม แถมยังคิดอีกว่าหากกลับไปบ้านอาจจะซื้อไอศกรีมของโปรดหญิงสาวติดไม้ติดมือไปฝากเธอ ที่จริงคือหาเรื่องไปเจอสาวเจ้านั่นเอง
“ได้เลยครับลุงเชนสุดหล่อ โห ทำไมมันอร่อยอย่างนี้อ่า” น้องนนท์พูดพร้อมกับตักไอศกรีมเข้าปากอย่างรวดเร็ว
“กินช้าๆ ก็ได้ลูก” นันทิดาห้ามลูกทันทีเพราะกลัวว่าน้องนนท์จะกินเร็วเกินไป
“ถ้าหมดแล้ว น้องนนท์ขอกินเพิ่มอีกได้ไหมครับ” พลางหันไปถามผู้เป็นแม่ตามประสาเด็ก
“ไม่ได้แล้วครับ กินมากไปจะอ้วน มันไม่มีประโยชน์”
“แต่แม่นีลบอกว่าชอบลูกอ้วนๆ นะครับ แม่นีลบอกว่าเด็กอ้วนน่ารัก น้องนนท์อยากให้แม่นีลรัก เลยพยามเป็นเด็กอ้วนครับ”
ราเชนฟังเด็กกำลังหลอกกินไอศกรีมเพิ่มแล้วก็หลุดขำพรื
