เพ้นท์เฮาส์เวลาต่อมา
หมับ!!
พอกลับมาถึงห้อง ฮันเตอร์ไม่รอช้ารวบกอดเธอจากทางด้านหลัง พร้อมเกยคางบนไหล่เล็กเบาๆหลับตาแน่น แล้วพูดเสียงสั่น
“นับดาว…คุณช่วยคิดใหม่อีกที อย่าไปได้ไหมผมไม่อยากห่างคุณ ”
นับดาวถอนหายใจเบาๆ ไม่อยากห่างเขาเหมือนกัน แต่เธอคงอยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดไม่ได้
“นับคิดดีแล้วนะคะ เราจากกันแค่กาย เพื่อตัวคุณและก็เพื่อตัวนับด้วย ถ้าคุณยังยืนยันว่ารักนับจริงๆ นับสัญญาว่าจะไม่มีใคร รอถึงวันที่นับพร้อมนับจะกลับมายืนข้างคุณอีกครั้ง อดทนหน่อยนะคะ ”
นับดาวหันกลับมาสบตากับเขา สองคนต่างก็น้ำตาซึม
“ผมไปหาคุณบ้างได้ไหม ”
นับดาวพยักหน้า พร้อมใช้หัวแม่มือเล็กเกลี่ยน้ำตาให้เขาเบาๆ
“ต้องได้อยู่แล้ว ”
ฮันเตอร์ยิ้มบาง แต่นัยน์ตาเศร้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขากอดเธอแน่นอีกครั้งต่างคนก็ต่างไม่อยากจาก
“ผมรักคุณนะนับดาว ”
เขาบอกรักเธออีกครั้ง และกล้าพูดได้เต็มปาก
ระยะเวลาเพียงไม่กี่
