“ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่มาวันนี้ หนูดีใจและซึ้งใจมากๆ ขอให้สิ่งดีๆนี้กลับหาทุกคนเช่นกัน ”
หลังจากนั้นนับดาวก็เดินเข้าหอประชุมไป กว่างานรับปริญญาจะแล้วเสร็จก็เกือบ6โมงเย็น เพราะนักศึกษารับปริญญาเยอะมาก
“เหนื่อยมากเลยเนาะ ดูสิแกร้องไห้จนตาบวม
ว่าแต่คนหล่อๆคนนั้นคือแฟนแกเหรอ ”
ออมสินเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง พอได้โอกาสจึงเอ่ยถาม
“ไม่ใช่นะ คุณฮันเตอร์เขาเป็นเจ้านายต่างหาก ”
นับดาวปฏิเสธใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“งั้นเจ้านายแกก็คงให้ความสำคัญกับแกมากเลยเนาะ ถึงได้มายินดีแล้วก็มารอรับด้วย ”
ออมสินบุ้ยปากไปยังม้าหินอ่อน ที่ฮันเตอร์กำลังนั่งหล่อให้สาวๆหวั่นไหวเล่น
“งั้นฉันไปนะ ไว้เจอกัน /ไว้เจอกัน ”
สองเพื่อนรักกอดลากันอีกครั้ง ก่อนที่นับดาวจะเดินลิ่วไปหาฮันเตอร์
“ไม่เห็นบอกเลยค่ะว่าจะมารับ วันนี้ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ ”
เธอได้แต่ขอบคุณเขาไม่กล้าสวมกอดเพราะคงไม่เหมาะ
“แค่ขอบคุณเหรอ ”
เขาอ้
