“หึ!!คิดถึงคุณ ไปหาได้ไหม”
{ถ้าจำไม่ผิด เราเพิ่งแยกกันเมื่อเช้าไม่ใช่หรอคะ}
“ แยกกันเมื่อเช้าแล้วยังไง ตอนนี้ผมคิดถึงคุณอีกแล้ว ให้ไปรับไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าไปส่ง”
{คิกๆ ทำไมตอนนี้คุณดูเหมือนเด็กจังเลยคะ}
นับดาวหัวเราะอีกครั้ง เขางอแงเกินไปแล้ว
“ คิดถึงผมหรือเปล่า”
{คิดถึงสิคะ}
“ ผมก็คิดถึง คุณไม่อยู่ห้องเงียบเหงาไปหมดเลย ”
แววตาของฮันเตอร์เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
มองหน้าสวยของเธอไม่อยากละสายตา สองคนพูดคุยกันจนดึกดื่น เขาแทบไม่อยากวางสายเลยด้วยซ้ำ
{พรุ่งนี้นับมีธุระ เอาไว้เสร็จธุระแล้วกลับมาจะโทรหานะคะ}
“ครับ ผมรักคุณนะ ”
เขาใช้ว่ารักกับเธอได้เปลืองมาก
“รักคุณเหมือนกันค่ะ บ๊ายบายนะคะ”
หลังวางสาย นับดาวก็เศร้าเหมือนกัน แต่เธอจะอ่อนแอไม่ได้ เพราะยังมีเป้าหมายที่ตั้งใจไว้อยู่
เช้าวันต่อมา
บ.sknสิ่งทอ (บริษัททอผ้าขนาดใหญ่)
“ ถ้าคุณอำนาจ กับหนูนับดาวคิดดีแล้ว
ทางเราก็ไม่ม
