วันนี้เป็นวันหยุดของนำทัพกับทิศเหนือ แล้วก็เป็นวันหยุดของฉันเช่นกัน
ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อเข้าครัวทำอาหารให้เด็กน้อยฝาแฝด เขาติดรสชาติอาหารของฉัน จนไม่ยอมทานฝีมือคนอื่น
ทำกับข้าวเสร็จฉันกลับขึ้นมาบนห้อง เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ แต่งหน้าทำผมอีกนิดหน่อย มือบางหยิบกระเป๋าสะพายข้างโทรศัพท์มือถือและกุญแจรถ ก้าวเดินเตรียมออกไปจากห้อง แต่ทว่าประตูห้องดันถูกเปิดเข้ามาเสียก่อนด้วยฝีมือของเพทาย
"อัญจะไปไหนครับ?" เสียงทุ้มเอ่ยถาม มือหนาดันประตูปิดกดล็อค แล้วจับมือบางให้เดินตามเขามายังโซฟา เขาทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นโซฟา รั้งร่างบางนั่งบนตักแกร่ง
ผมตื่นมาไม่เจออัญญานอนอยู่ด้วย ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุด เลยเดินออกดู
เปิดประตูเข้ามาในห้องเยื้องกัน ก็พบว่าเธอกำลังจะออกไปข้างนอก
"อัญจะไปบ้านค่ะ"
"ไม่ไปได้มั้ยครับ" ปลายคางสากวางเกยบนไหล่เล็ก ด้วยท่าทีออดอ้อน
"อัญไปไม่นานค่ะ ค่ำๆก็กลับแล้ว"
"อยู่กับเฮียไม
