หลังจากตั้งสติได้แล้ว นรีกุลก็พาตัวเองกลับมายังห้องพัก ซึ่งแน่นอนว่าตลอดทางที่เดินกลับมา ในหัวของหล่อนวุ่นวายอยู่กับการหาคำตอบเตรียมไว้ให้กับลูกสาว
และก็เป็นจริงดั่งที่คาดเดาเอาไว้เพราะทันทีที่หล่อนเปิดประตูห้องพักเข้ามา ไข่มุกก็รีบวิ่งมาชะเง้อออกไปนอกประตูห้อง ซึ่งแน่นอนว่าลูกสาวมองหาปรมะนั่นเอง
น้ำตาของหล่อนไหลตกใน สงสารลูกก็สงสาร แต่ก็ยอมให้ความลับที่ซ่อนเอาไว้เปิดเผยออกไปไม่ได้
ปรมะจะแย่งไข่มุกไปจากหล่อนอย่างแน่นอน หากเขารู้ความจริง...
ความจริงที่ว่าหล่อนโกหกเขาว่าแท้ง...
มือบางเย็นเฉียบ ใต้อุ้งมือเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจนชื้น หล่อนเดินมานั่งบนโซฟา ไข่มุกที่มองหาปรมะไม่เจอก็วิ่งเข้ามาหา
“คุณแม่ขา... คุณพ่อไปไหนละคะ”
น้ำเสียงของไข่มุกร้อนรน และน่าสงสารมาก หล่อนเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน
“เขาไม่ใช่พ่อของไข่มุกหรอกนะลูก”
“ไม่จริง... คุณพ่อของไข่มุก... คุณแม่อย่ามาโกหกไข่มุกนะคะ”
เด็กน้
