.ธันวาบอกเสียงกร้าว เดินหนีห่างอย่างหงุดหงิดเข้าใจว่าน้ำหนึ่งคงจะหาทางกล่อมให้เขาเลิกแค้นคู่หมั้นของเธอ คงจะรักมันมากจนมองไม่เห็นความเลวของมัน เขาเล่าอะไรให้ฟังคงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไม่ผ่านสมอง ไม่ยอมเชื่อเขาเลย
“ถ้าพี่นิ่มรู้ว่าพี่ธันทำร้ายน้ำเพราะอยากแก้แค้น พี่นิ่มคงเสียใจมาก” น้ำหนึ่งรำพึงออกมา
“หยุดนะ อย่าเอานิ่มมาอ้าง!”
ธันวาขมวดคิ้ว ดวงตาวาววับขึ้นมาด้วยความโมโห ขยับเข้ามาบีบไหล่คนพูดจนอีกฝ่ายหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ
“เจ็บนะ”
“ไม่เท่าที่พี่เจ็บหรอก”
เขาตะคอกใส่ ออกแรงบีบแขนเธอแรงขึ้นตามอารมณ์พุ่งพ่านในใจ โมโหเธอที่บังอาจอ้างชื่อน้ำเพชรมาพูดให้เขาใจอ่อน เธอไม่มีสิทธิ์มาอ้างชื่อคนตายเพื่อหาเหตุให้เขายอมความ
“ทำแบบนี้แล้วได้อะไร แก้แค้นกันไปมา พี่นิ่มก็ตายไปแล้วไม่รับรู้อะไรแล้ว จะทำร้ายกันจนอีกฝ่ายไปใช่ไหมถึงจะพอใจ พี่ธันอยากให้น้ำตายไปด้วยไหม จะได้ช่วยให้หายแค้นลงไปบ้าง”
น้ำ
