“หลังจากที่เธอถูกคู่หมั้นพาหายไปจากชีวิตพี่ราวสองเดือน พี่ก็ได้พบเธออีกครั้ง เธอแอบหนีมาหาพี่” เสียงเล่าแผ่วลงเหมือนสะเทือนใจ
“แล้วยังไงต่อคะ” คนรอฟังกลั้นใจถาม หัวใจเต้นแรง
“เธอมาด้วยสภาพบอบช้ำ”
ปลายนิ้วเรียวแตะลงบนลำคอสาว ไล้วนตรงรอยจ้ำแดงที่เขาทำไว้ รอยบนผิวของน้ำหนึ่งไม่น่ากลัวเท่ารอยที่ผิวของน้ำเพชร เธอมีร้อยจ้ำแดงม่วงหลายรอย ดูออกว่ามันรุนแรงมาก
“ตรงคอมีรอยจ้ำสีม่วงสีแดงหลายรอย เธอมีท่าทางเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง พอถามว่าเกิดอะไรขึ้นเธอก็ร้องไห้”
ธันวาหลับตาลงอย่างปวดร้าว ยกมือขึ้นลูบใบหน้าให้คลายความหม่นเศร้า
“รอยพวกนั้น แม้แต่คนโง่ก็ดูออกว่ามันเกิดจากอะไร”
“เธอถูกข่มขืน...” น้ำหนึ่งเอ่ยเสียงแผ่ว
ธันวาพยักหน้ารับ สบตาหญิงสาวเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาวูบหนึ่ง เขาก็ทำแบบนั้นกับเธอแต่ต่างเหตุผลกัน
“ใช่ เธอถูกไอ้คู่หมั้นข่มขืน มันทำร้ายเธอทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอมีโรคประจำตัว”
เขาสู
