เขาเปิดประตูห้องเข้ามาทุกอย่างก็เงียบอย่างเคย เพราะเป็นอันรู้กันว่าคืนวันศุกร์เขาจะกลับดึกและกัญญ์วราก็จะเข้านอนก่อน
แต่คืนนี้ไม่เป็นแบบนั้นเพราะคนที่เขาคิดว่าเข้านอนไปแล้วเปิดประตูออกมาในขณะที่เขากำลังล้มตัวพิงบนโซฟา
“พี่ภู เมาเหรอคะถึงมานอนตรงนี้” หญิงสาวถามก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ แล้วนั้นก็ทำให้เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาจากตัวเธอกลิ่นที่เขาคุ้นเคยมาตลอด โดยเฉพาะช่วงที่เขาไม่สบาย นั่นทำให้เธอกับเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม
“ไม่เมา แค่อยากนั่งพักน่ะ ใบตองยังไม่นอนอีกเหรอ”
“นอนไปแล้วค่ะ แต่หิวน้ำก็เลยออกมากิน พี่ภูกินน้ำไหมคะจะได้สดชื่น” กัญญ์วราเดินไปดื่มน้ำจากนั้นก็เทใส่แก้วแล้วเดินกลับมาส่งให้กับชายหนุ่ม
“เข้านอนเถอะเดี๋ยวพี่ก็จะเข้านอนแล้ว” เขาไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของกัญญ์วราแต่ความรู้สึกของเขานั้นช่างดีเหลือเกิน ดีที่รู้ว่ามีคนรอและคอยเป็นห่วงแบบนี้
“เดินไหวหรือเปล่า ให้ใบตอง
