หลังเลิกงานวูล์ฟก็พาอิซาเบลล่ามาช้อปปิ้งตามคำออดอ้อนของสาวเจ้า ก่อนจะถือโอกาสทานอาหารค่ำที่ร้านดังในห้างสรรพสินค้าแห่งนั้น ทว่าแทนที่จะมากันสองต่อสองพ่อเจ้าประคุณกลับเอาเมียอย่างเธอติดสอยห้อยตามมาด้วย มะลิร้อยกลอกตาไปมา บ้างก็ลอบถอนหายใจหลายต่อหลายครั้ง ด้วยความเบื่อหน่าย และเจ็บแปลบตรงหัวใจ ที่ต้องมานั่งมองสามีตัวเองพลอดรักกับผู้หญิงคนอื่น
“วูล์ฟไม่น่าเอานังมะลิมาด้วยเลยค่ะ เสียอารมณ์จริงๆ” แม่นางแบบสาวเอ่ยอย่างเง้างอน พลางจิกตามองมะลิร้อยด้วยท่าทีรังเกียจ โดยไม่แคร์ว่าอีกฝ่ายจะเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายของบุรุษที่หล่อนคิดจะแย่งชิงมาเป็นของตัวเอง และไม่แยแสด้วยว่าสาวน้อยจะเป็นญาติแท้ๆ ของตน
“ไม่เอาน่า…อย่าอารมณ์เสียสิเบลล่า ผมก็แค่พาเด็กมันมาเปิดหูเปิดตาเท่านั้นเอง” วูล์ฟเอ่ยเสียงนุ่มน่าฟัง ก่อนจะหันไปตักอาหารบริการสาวเจ้า ท่าทีของเขาทำให้มะลิร้อยเม้มปากจนเกือบเป็นเส้นตรง
สาว
