ตอนสายของวันหยุดสุดสัปดาห์ มะลิร้อยถูกสามีจอมบงการบังคับให้อาบน้ำให้เขา โดยที่เมียทาสอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองหรือว่าคัดค้านได้เลยแม้แต่คำเดียว
“มะลิจ๋า” วูล์ฟเอ่ยเรียกเมียตัวน้อยเสียงหวานจ๋อยชวนใจละลาย
“ขะ…ขา” สาวเจ้าตอบรับเสียงหวานติดจะสะท้าน ขณะพยายามเบนสายตาจากเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา
“หวานที่สุด” คราแรกนั้นคนฟังนึกว่าอีกฝ่ายเอ่ยชมน้ำคำที่หลุดออกมาจากปากเธอ แต่เมื่อช้อนดวงตาสีน้ำผึ้งขึ้นมอง กลับพบว่านัยน์ตาร้อนแรงกำลังอ้อยอิ่งอยู่ตรงหน้าอกอวบใหญ่ สาวน้อยกัดปากแน่นด้วยความเอียงอาย อยากจะวิ่งหนีไปจากตรงนั้น แต่ก็กลัวว่าพ่อคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ จะอาละวาดเข้าให้
“จะยืนมองผัวอีกนานไหม”
“คนหลงตัวเอง! มะลิไม่ได้มองซะหน่อย คุณวูล์ฟอาบน้ำเองเถอะนะคะ มะลิไปล่ะ” คนตัวเล็กรีบละล่ำละลักปฏิเสธ ทิ้งท้ายไว้เท่านั้น แล้วหมุนตัวสาวเท้าจากไป
“ถ้าเธอกล้าออกไปจากห้องน้ำ จะหาว่าฉันไม่เตือน” น้ำ
