EP.26
อันดามันพูดให้ป้ารำเพยเบาใจ หล่อนไม่ได้รู้เรื่องงานของ ‘รพิน’ มากนัก รู้แต่ว่าเขาเข้าไปเรียนต่อระดับปริญญาตรีที่กรุงเทพฯ และเมื่อเรียนจบก็อยู่ทำงานต่อเลย และตั้งแต่หล่อนมาอยู่ที่นี่ก็ได้พบรพินนับครั้งได้ แต่รพินก็ดีกับหล่อนกับลูกไม่ต่างจากป้ารำเพย
เสียงหัวเราะน้อยๆ ของลูกชายที่เดินจูงมือป้ารำเพยไปที่ครัวไทยด้านหลัง เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของอันดามันก่อนจะละสายตาและหันมองผ่านระเบียงหน้าบ้านไปที่เวิ้งน้ำกว้าง
ดวงตาสุกใสมีความสุขเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเจือเศร้า เมื่อระลึกได้ว่าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้เกือบ 4 ปีแล้ว เพราะกว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่ หล่อนก็ระหกระเหินมาหลายจุด
เริ่มจากขับรถขึ้นเหนือมาเรื่อยๆ ค่ำไหนก็นอนนั่น ไร้จุดหมาย เพราะชีวิตหล่อนตลอด 3 ปีที่ผ่านมานั้นก็ถือว่าไร้จุดหมายอย่างสิ้นเชิง
การอยู่ที่จุดเดียวโดยไม่คิดจะขยับขยายไปไหนทำให้หล่อนได้ประสบการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิต แต่ก็
