เสียงตวาดก้องอย่างวางอำนาจของเขา ดังก้องไปทั่วโสตประสาทของหล่อน แพรวาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ หล่อนไม่คิดเลยว่านายดินจะโมโหร้ายอย่างนี้
“ผมจะไม่ต่อปากต่อคำกับคุณอีก”
เขาก้าวขึ้นมาบนเตียง ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาหาหล่อนอย่างเชื่องช้า ราวกับเสือกำลังจะกินเหยื่อตัวน้อย แพรวาพยายามขยับตัวหนีแต่แผ่นหลังของหล่อนก็ชิดกับหัวเตียงซะแล้ว ไม่มีทางหนีเลย เตียงออกใหญ่ แต่พอเขาขึ้นมาอีกคนมันกลับเล็กลงถนัดตา
“จะทำอะไรน่ะ?” เด็กสาวพูดเสียงสั่น ความหวาดกลัวทำให้ความดื้อรั้นลอยหายเข้ากลีบเมฆไปจนหมด
“ไร้เดียงสาชะมัด” เขาเบ้ปากยิ้มเยาะ แพรวาหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายเพราะรู้ว่าเขาพูดประชด
“ถ้านายทำอะไรฉัน คุณภคินเจ้านายของนายจะต้องฆ่านายทิ้งแน่ เพราะนี่คือบ้านเขาไม่ใช่ของนาย” หล่อนเห็นเขานิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะยิ้มหยันออกมา
“ก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ผมจะทำอะไรใครก็ห้ามไม่ได้ทั้งนั้น แม้แต่ร่วมรักกับคุณที่นี่ คืน
