มือหนาไต่ไปตามหน้าท้องต่ำลงไปยังขอบกางเกงชั้นในตัวจิ๋วของหล่อน มือของเขากำลังจะต่ำลงไปอีกจนเกือบถึงสิ่งที่แสดงความเป็นหญิงของหล่อน แต่เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นซะก่อน ชายหนุ่มสบถคำหยาบคายออกมาอย่างดุเดือด อารมณ์พิศวาสถูกขัดจังหวะจนมันแตกกระเจิง
“ใคร?!”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากอกอวบของแพรวา หันหน้าไปที่ประตูก่อนจะตวาดถามออกไปเสียงห้วนจัด
“น้อยเองค่ะ คือว่ามี... มีแขกมารอพบคุณภคินค่ะ” คำพูดของคนที่อยู่นอกห้องแม้จะสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวแต่ก็เด่นชัดแจ่มแจ้งในความรู้สึกของแพรวาเหลือเกิน
ภคินเหรอ? แม่นั่นเรียกนายดินว่า ภคินอย่างนั้นเหรอ?
“ให้รอสักครู่ เดี๋ยวฉันลงไป” เขาร้องสั่งทั้งๆ ที่มือหนาของเขายังเกาะเกี่ยวชั้นในของหล่อนอยู่
แพรวาจ้องมองใบหน้าของผู้ชายที่ทาบทับอยู่บนร่างของหล่อนด้วยดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากแดงช้ำเผยอออกจากกันอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ตอนนี้ความอับอายจากการแนบชิด
