“และผมก็จะไม่ฟังคุณพร่ำอะไรอีก รอไม่นาน ผมจะกลับมาเชือดคุณ” เขาพูดพร้อมกลับหมุนตัวมุ่งหน้าไปยังประตูห้องบานใหญ่ แผ่นหลังของเขากว้างจนหล่อนตาลาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หล่อนยกเลิกความคิดที่จะประทุษร้ายเขาลงได้
หมอนใบใหญ่ใกล้มือถูกขว้างใส่เขาเต็มแรงแต่เขาหลบทันซะงั้น ชายหนุ่มหันกลับมามองด้วยสายตาเยาะหยัน เขาก้มลงเก็บหมอนโยนวางไว้บนโซฟาใกล้ๆ ตัว
“แค่นี้ผมไม่ตายหรอกคนสวย แต่ถ้าคุณกดหน้าผมลงกับทรวงอกอวบๆ ของคุณล่ะไม่แน่” เขาหัวเราะเสียงดังออกมาราวกับเป็นผู้ชนะ จากนั้นก็เปิดประตูก้าวออกไปทันที แพรวากรีดร้องออกมาอย่างขัดใจ เรียวปากสีสวยถูกกัดแน่น สองมือบางทุบลงบนเตียงนอนอย่างระบายอารมณ์
“ฉันไม่ใช่ทาสนาย ไอ้ภคินเจ้าเล่ห์ ฉันจะต้องฆ่านายให้ตายคามือฉันให้ได้” อารมณ์ที่ปนเปกันหลายอย่างบีบคั้นให้น้ำตาของหล่อนไหลออกมาเต็มใบหน้า
อับอาย โกรธแค้น หรือแม้แต่ต้องการ... ต้องการอะไร ใบหน้าของผู้ชายที่หลอกลวง
